Η Ελλάδα έχει τη δεύτερη χειρότερη επίδοση μετά τη Βουλγαρία σε σχέση με τις εννέα ευρωπαϊκές χώρες για τις οποίες υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία.

Στερούνται τα βασικά και απολύτως αναγκαία, έχουν ξεχάσει τις διακοπές, δυσκολεύονται να πληρώνουν εγκαίρως τους λογαριασμούς, δεν μπορούν να θερμανθούν επαρκώς ή δεν θερμαίνονται καθόλου, αδυνατούν να καλύψουν έκτακτες ανάγκες, αγκομαχάνε να πληρώσουν τον νοίκι ή τη δόση του δανείου, ζουν με το φόβο των “αρπακτικών” που καραδοκούν να αρπάξουν και το τελευταίο εναπομείναν κεραμίδι, δεν πάνε σινεμά, δεν πάνε θέατρο, δεν αθλούνται περιορίζουν τις δραστηριότητες των παιδιών.

Αυτή είναι η κατάσταση για τα λαϊκά νοικοκυριά. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ) περίπου 3 στους 10 βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικό αποκλεισμό και αυτό αφορά περίπου 2,7 εκατομμύρια ανθρώπους.

Σύμφωνα λοιπόν με την ΕΛΣΤΑΤ o πληθυσμός που βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικό αποκλεισμό ανέρχεται στο 26,3% του πληθυσμού της χώρας (2.722.000 άτομα).

Σε ό,τι αφορά τη φτώχεια το ποσοστό κινδύνου πριν από όλες τις κοινωνικές μεταβιβάσεις (δηλαδή μη συμπεριλαμβανομένων των κοινωνικών επιδομάτων και των συντάξεων στο συνολικό διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών) ανέρχεται σε 46,1%, ενώ όταν περιλαμβάνονται μόνο οι συντάξεις και όχι τα κοινωνικά επιδόματα μειώνεται στο 23,6%.