Μεταξύ των χωρών με τα μεγαλύτερα ποσοστά εργαζομένων οι οποίοι δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να κάνουν διακοπές μιας εβδομάδας συγκαταλέγεται η Ελλάδα
Περισσότεροι από 38 εκατομμύρια άνθρωποι στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν αντέχουν οικονομικά να πάνε διακοπές για μια εβδομάδα παρά το γεγονός ότι εργάζονται, σύμφωνα με έρευνα του Ευρωπαϊκού Συνδικαλιστικού Ινστιτούτου, που έδωσε στη δημοσιότητα η ΓΣΕΕ. Αυτό ισοδυναμεί με ποσοστό 28,6%, ενώ στην Ελλάδα το αντίστοιχο ποσοστό είναι πολύ υψηλότερο και ανέρχεται σε 43,4%.
Η Ρουμανία (47%), η Ελλάδα (43,4%) και η Λιθουανία (41%) έχουν τα μεγαλύτερα και με διαφορά ποσοστά εργαζομένων που δε μπορούν να φύγουν διακοπές για μια εβδομάδα.
Τα στοιχεία βασίζονται σε ανάλυση του Ευρωπαϊκού Συνδικαλιστικού Ινστιτούτου επάνω στα «μικροδεδομένα» της Eurostat, τα οποία δεν είναι δημοσίως διαθέσιμα. Ο συνολικός αριθμός των εργαζομένων που δεν αντέχουν οικονομικά να πάνε διακοπές υπολογίστηκε από το ΕΣΙ με βάση τα ποσοστά που παρέχει η Eurostat.
«Η “φτώχεια των διακοπών” είναι πολύ πιθανό να επιδεινωθεί ακόμη περισσότερο ως αποτέλεσμα της κρίσης του κόστους ζωής και του πληθωρισμού, υπογραμμίζοντας την ανάγκη για τους εργαζόμενους σε όλη την Ευρώπη να λάβουν μια αξιοπρεπή αύξηση μισθών αυτό το καλοκαίρι. Η ΣΕΣ ζητά επείγοντα μέτρα για την αντιμετώπιση της έκτακτης ανάγκης που βρίσκονται οι μισθοί στην Ευρώπη. Η Ε.Ε. και οι εθνικές κυβερνήσεις πρέπει επίσης να στηρίξουν τους εργαζόμενους με μέτρα που θα αμβλύνουν την κρίση των τιμών της ενέργειας και των τροφίμων και θα παράσχουν εισοδηματική στήριξη», επισημαίνει η συνομοσπονδία.
Η αναπληρώτρια γενική γραμματέας της ΣΕΣ Esther Lynch, δήλωσε ότι «αυτό το καλοκαίρι η διαβίωση σίγουρα δεν είναι εύκολη για εκατομμύρια εργαζόμενους που δεν αντέχουν οικονομικά να κάνουν ένα διάλειμμα με τις οικογένειές τους παρά τη σκληρή δουλειά τους σε εβδομαδιαία βάση. Οι διακοπές δεν πρέπει να είναι πολυτέλεια. Οι διακοπές είναι σημαντικό μέρος της διασφάλισης της υγείας και της ευημερίας των εργαζομένων αλλά φαίνονται πολύ μακρινές για πολλούς που αγωνίζονται απλώς να έχουν φαγητό στο τραπέζι τους και να πληρώσουν το ενοίκιο εν μέσω της κρίσης του κόστους ζωής».
Συμπληρώνοντας πως «στον αντίποδα βρίσκονται τα αφεντικά που χρησιμοποίησαν την πανδημία για να κερδίσουν ακόμη περισσότερα από τα κέρδη που παράγονται από το εργατικό δυναμικό τους. Η αυξανόμενη «ανισότητα των διακοπών» δείχνει ότι η ευρωπαϊκή οικονομία δεν λειτουργεί για τους εργαζόμενους».
Η Esther Lynch υπογραμμίζει από την πλευρά της: «Η Ε.Ε. και οι εθνικές κυβερνήσεις έχουν ευθύνη να προστατεύσουν και να ενισχύσουν τις συλλογικές διαπραγματεύσεις ως το καλύτερο μέσο για να διασφαλιστεί ότι οι εργαζόμενοι λαμβάνουν το μερίδιο που τους αναλογεί και έχουν την οικονομική δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή αντί απλώς να επιβιώνουν. Χωρίς μια δίκαιη αύξηση μισθών, οι εργοδότες και οι πολιτικοί θα δουν ότι επιστρέφοντας από τις δικές τους καλοκαιρινές διακοπές θα αντιμετωπίσουν ένα φθινόπωρο οργής που θα ακολουθηθεί από έναν χειμώνα δυσαρέσκειας».
