Μαζί τους μια πολυπληθής τάξη ιδιοκτητών που βλέπουν την περιουσία τους να ανατιμάται απότομα και δεν χάνουν την ευκαιρία να βγάλουν από τη μύγα ξύγκι. Κερδισμένος και ο κατασκευαστικός κλάδος που παίρνει ξανά μπρος μετά από πολυετή ύφεση. Η Αθήνα και οι άλλες μεγάλες πόλεις θυμίζουν εργοτάξιο, κυρίως από τις ανακαινίσεις, δευτερευόντως από τις νέες οικοδομές.

Στους μεγάλους χαμένους όλοι οι μη ιδιοκτήτες που υποχρεώνονται να καταβάλλουν σχεδόν έναν μισθό για να νοικιάσουν μια τρύπα χτισμένη τη δεκαετία του ’60 και αυτή όλο και πιο μακριά από τη ζωή και τη δουλειά τους. Η κατοικία από θεμελιώδες αγαθό μετατρέπεται όλο και περισσότερο σε εμπόρευμα, κεφάλαιο και πρόσοδος. Βιώνουμε μια νέα εποχή περιφράξεων και απαλλοτρίωσης με υπεύθυνες τις τράπεζες και κάθε είδους κοράκια, με την απλόχερη στήριξη των κυβερνήσεων.

Πολλές φορές μάλιστα είναι είναι μια ενιαία ομάδα ανθρώπων που λειτουργούν με τη μέθοδο των περιστρεφόμενων θυρών, όπως είδαμε στην περίπτωση του κυβερνητικού βουλευτή Πάτση. Εκατομμύρια εργαζόμενοι, ιδίως οι πιο νέοι, δεν θα δουν ποτέ δικό τους σπίτι και θα παραδίδουν το μεγαλύτερο μέρος του μισθού τους στους ραντιέρηδες, με κίνδυνο ανά πάσα στιγμή να βρεθούν στον δρόμο. Δεκάδες χιλιάδες άλλοι με χρέη στις τράπεζες, θα χάνουν το σπίτι τους και θα πυκνώνουν τις στρατιές των πρώτων.

Όπως η Ιωάννα Κολοβού, συνταξιούχος των 700 ευρώ, που σήμερα στις 5:30 τα ξημερώματα η αστυνομία έσπασε την πόρτα της για να την πετάξει έξω από το σπίτι της. Το κατάσχεσε η εταιρεία στην οποία το πούλησε η Εθνική Τράπεζα για χρέος 15.000 ευρώ σε πιστωτικές κάρτες (αυτές με τα επιτόκια 15%). Αφού πρώτα αρνήθηκε κάθε έκκληση για λογικό διακανονισμό.

Αλλά μην μπερδεύεστε, αυτό δεν είναι τρομοκρατία, είναι η ομαλή λειτουργία της αγοράς. Τρομοκρατία είναι τα μακαρόνια έξω από το σπίτι του Άδωνι.