”Τα Καθημερινά του δήμου Κορινθίων”
Εισαγωγικό σημείωμα…

Ανασκόπηση

Γυρνώντας πίσω στα βήματα της ζωής μας, σήμερα  εν έτει 2024, αντιλαμβανόμαστε ότι ζούμε από τύχη, ανυπεράσπιστοι μπροστά σε ένα αβέβαιο μέλλον. Σχεδόν κάθε τομέας της ζωής μας φαίνεται να κατρακυλά, αφήνοντας μετέωρη την ελπίδα για αλλαγή προς το καλύτερο.

Οι ανάγκες και τα δικαιώματα των πολιτών για μια καλύτερη ζωή παραμένουν και ,όπως φαίνεται, θα περιμένουν αιώνες μέχρι να ικανοποιηθούν. Όλοι μας το νιώθουμε αλλά δεν αντιδρούμε. Συνηθίσαμε την ασχήμια, τη σαπίλα και τη φαυλότητα. Ωσάν κάτι φυσιολογικό.

Ωστόσο, ο άνθρωπος για να ζήσει έχει ανάγκη από σταθερές αξίες και σημεία αναφοράς. Έχει ανάγκη να ζει με αγάπη, να χαίρεται, να αισθάνεται ασφαλής και ελεύθερος και αυτά είναι τα κύρια σταθερά σημεία για να πορεύεται.

Δυστυχώς όμως, τα σημεία αναφοράς μας χάνονται ανεπιστρεπτί, είτε στο όνομα του νεοφιλελευθερισμού και της ανάπτυξης, είτε θυσία στη λαίλαπα της παγκοσμιοποίησης και της τεχνολογίας αιχμής, είτε παραδίδονται στη φαυλότητα των διοικούντων την τοπική αυτοδιοίκηση κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση της κεντρικής εξουσίας.

Το καθημερινό

Οι ματιές μας στις πόλεις μας πρέπει να είναι ματιές εντός μας  σαν να ήταν το δικό μας σώμα που πονά, πενθεί, δονείται, αλλάζει. Μερικά στοιχεία φαίνονται ασήμαντα, αλλά έχουν τόση μεγάλη σημασία για την ίδια τη ζωή και επιβίωσή μας. Για τις ανάσες μας.

Οι ματιές μας στην πόλη μας είναι γι’ αυτά που αλλάζουν προς το χειρότερο, γι’ αυτά που λείπουν από την καθημερινότητα αναίτια, γι’ αυτά που πρέπει να γίνουν για να είμαστε χαρούμενοι και ασφαλείς.

Το καθημερινό είναι η ασφάλεια που νιώθουμε όταν τα πράγματα είναι στη θέση τους, ο γείτονας στο μπαλκόνι, το μαγαζάκι της γειτονιάς, το δέντρο που φούντωσε και γίνεται όλο ένας υπέροχος ίσκιος, το γιασεμί που ευωδιάζει σαν στρίψεις τη γωνία, η πλατεία που μεγάλωσες εσύ και τα παιδιά σου και είχε κάποτε δέντρα, τα παρτέρια όπου ευωδίαζαν οι «αγγελικές» και οι γαζίες.

Καθημερινό είναι το σχολείο των παιδιών, τα παγκάκια ανάπαυσης, οι πεζόδρομοι και τα δέντρα, οι διαβάσεις πεζών , η κοινή ησυχία και τόσα άλλα. Αυτό το λίγο καθημερινό που μας  απόμεινε μετά από τόσες προσβολές, βιασμούς και ευτελισμούς είναι η δική μας σταθερότητα και σύνδεση με τον έξω κόσμο. Η υφαρπαγή του δημόσιου χώρου είναι ταξική και εσκεμμένη και οφείλουμε να αντισταθούμε.

Το κόστος

Σύμφωνα με το καπιταλιστικό μοντέλο είμαστε χρηματοδότες, επενδυτές των δημοτικών έργων μέσα από τη φορολογία μας και την καταβολή των δημοτικών τελών. Ωστόσο η επένδυσή μας δεν αποδίδει και είναι ασύμφορη χωρίς να μπορούμε να την αλλάξουμε.

Τον ιδρώτα μας σε χρήμα διαχειρίζονται συχνά ανάξιοι, ανίκανοι και διεφθαρμένοι με λευκή δική μας επιταγή κατόπιν εκλογών!

Το κόστος είναι ηθικό, οικονομικό, αισθητικό, ταξικό και κοινωνικό με πολλές προεκτάσεις όπως η επιλογή του τσιμέντου παντού, η απουσία πρασίνου, η ασχήμια, η αναρχία στον κύριο ιστό της πόλης.

Το κόστος είναι η μοίρα που μας περιμένει εάν δεν  αλλάξουμε στάση ζωής, νοοτροπία και βαθμό ανοχής.

Οι ματιές μας

Ασχολούμαστε με το καθημερινό, την καθημερινότητα κοινώς (αυτό που μας συμβαίνει κάθε μέρα) γιατί αυτός είναι ο δεσμός μας με τη ζωή και τους ανθρώπους. Το καθημερινό, ενώ φαίνεται ακίνητο κρύβει μέσα του ροή που εξευμενίζει  το χάος. Είναι τα μικρά που μερικοί προσπερνούν ως ασήμαντα, αγνοώντας πως σε αυτά στηρίζεται όλο το οικοδόμημα του βίου μας. Όλα αυτά συνθέτουν ένα μωσαϊκό από ματιές στα μικρά της καθημερινότητας που αναπαράγουν κοινωνικές και χωρικές ανισότητες. Από τον θάνατο ενός μικρομάγαζου, στον εγκλεισμό, στους αποκλεισμούς του δημόσιου χώρου από τραπεζοκαθίσματα, η καταστροφή της πόλης από αλόγιστες παρεμβάσεις εντυπωσιασμού, η λαίλαπα των εργολάβων και η καταστροφή των τοπόσημων, ο πλούτος για λίγους και οι ανισότητες για πολλούς είναι θέματα μαχαιριές.

Η έκφραση και η διεκδίκηση

Ρωτήστε του εαυτούς σας , ανεξάρτητα από πού ανήκετε ιδεολογικά και πολιτικά.

Σας αρέσει η καθημερινή εικόνα του δήμου μας;

Εάν ναι, μην ξαναδιαβάζετε τις αναρτήσεις μας, δεν είναι για εσάς, είστε καλυμμένοι/ες.

Εάν όχι, αντισταθείτε και διεκδικήστε μαζί μας.

Δικαιούμαστε καλύτερες συνθήκες καθημερινότητας έστω και ως δημότες επενδυτές- καταθέτες στα ταμεία του Δήμου Κορινθίων.

Συμπέρασμα

Η  ζωή μιας πόλης δεν  αλλάζει μόνο με γιορτές και φτιασίδια, με έργα εργολάβων και όχι επιστημόνων και εντολές άνωθεν. Χρειάζεται να ακολουθήσεις τη ροή της και να της δώσεις ρυθμό!

κείμενο – επιμέλεια: Mάγια Φουριώτη
photos: SzisidiS & A.Efthimiadou