Το «The Wall» είναι μία επική ροκ όπερα των Pink Floyd, που επηρέασε πολλούς κατοπινούς ροκ μουσικούς. Κριτικοί και fans το υποδέχτηκαν ως το καλύτερο άλμπουμ του συγκροτήματος και το κατέταξαν δίπλα στ’ άλλα αριστουργήματά του «Dark site of the moon» και «Wish you were hear».

Ο ηγέτης των Pink Floyd, Roger Waters, το εμπνεύστηκε κατά τη διάρκεια μιας περιοδείας του συγκροτήματος στο Μόντρεαλ του Καναδά, το 1979. Μία προσβλητική συμπεριφορά ενός θεατή της συναυλίας προκάλεσε την αντίδραση του Γουότερς, ο οποίος τον έφτυσε κατά πρόσωπο. Αηδιασμένος από αυτή τη συμπεριφορά, ο Γουότερς θέλησε να χτίσει έναν τοίχο ανάμεσα στον αγενή θεατή και το κοινού, μια ιδέα που την υλοποίησε αργότερα σε δίσκο.

Η ηχογράφηση του «The Wall» -ενός από τα ποιοτικότερα και πιο εμπορικά άλμπουμ της ροκ μουσικής- έγινε από τις αρχές Απριλίου έως το τέλος Νοεμβρίου του 1979. Στη Μ. Βρετανία κυκλοφόρησε στις 30 Νοεμβρίου και στις ΗΠΑ στις 8 Δεκεμβρίου. Έγινε 23 φορές πλατινένιο, ενώ παρέμεινε στους αμερικάνικους και βρετανικούς καταλόγους επιτυχιών για περισσότερο από 14 χρόνια. Από τα 24 κομμάτια που περιέχει, ξεχώρισαν και τραγουδήθηκαν περισσότερο το «An other brick in the wall», το «Hey you» και το «Comfortably Numb».

Η ιστορία που διατρέχει το άλμπουμ είναι η φανταστική ζωή ενός αντιήρωα, του Πινκ, ο οποίος δέχεται το ράπισμα της κοινωνίας από τα νεανικά του χρόνια. Σε αντίδραση για την καταπίεση από το οικογενειακό και σχολικό του περιβάλλον φτιάχνει το δικό του φανταστικό κόσμο.

Το 1982 το «The Wall» μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη από τον σκηνοθέτη Άλαν Πάρκερ και πρωταγωνιστή τον Μπομπ Γκέλντοφ , ενώ ανέβηκε και ως μιούζικαλ στο Μπρόντγουεϊ.

Ο διπλός δίσκος «Τhe Wall» γνώρισε πολύ μεγάλη εισπρακτική επιτυχία, ξεπερνώντας τα 30 εκατομμύρια αντίτυπα, όμως ήταν και ο δίσκος που επισφράγισε την διάλυση των Pink Floyd, καθώς λίγο αργότερα, το 1985, ο ηγέτης τους, Roger Waters, αποχώρησε.

Το 2005, 24 ολόκληρα χρόνια από την τελευταία φορά που είχαν υπάρξει μαζί στην σκηνή,  οι Pink Floyd επανενώθηκαν και έπαιξαν μαζί  στη φιλανθρωπικού χαρακτήρα συναυλία ‘Live 8’ στο Λονδίνο.

Την ημέρα εκείνη, κατά τη διάρκεια της εισαγωγής του ‘Whish you were here’, οι Pink Floyd, διά στόματος Waters, αφιέρωσαν την εμφάνισή τους στον Σιντ Μπάρετ. Ιδρυτικό τους μέλος και τραγουδιστή τους, ως το 1968, όταν αναγκάστηκαν να του ζητήσουν να αποχωρήσει λόγω σοβαρών ψυχιατρικών ζητημάτων που αντιμετώπιζε αλλά και λόγω εκτεταμένης χρήσης ψυχεδελικών ναρκωτικών ουσιών.