“Κυριακές συννεφιασμένες, ψυχρές, άδειες και μονότονες, έρημες, θλιμμένες και άχαρες”

«Πολλές φορές σε ζήτησα το απόγευμα:
Όταν με βρήκε πίσω απ’ το παράθυρο
να προφητεύω τις συνεχείς σιωπές σου.
Όταν μια βίαιη σκηνή εκτυλίχτηκε
σ’ εμένα ανάμεσα και στο τετελεσμένο.
Όταν προχώρησα στο διπλανό δωμάτιο
κι αυτό το εκάλεσα «φυγή».
Κι άλλες επίμονες φορές σε φώναξε
μεσ’ από έξι λαϊκά τραγούδια
για πιάνο και για δύσκολο απόγευμα.
Κι ακόμα τρεις θρηνητικές μορφές
όταν τα θέματα σουρούπωναν
κι ονόμασα τα μάτια σου
«καθημερινά απογεύματα»
κι όλον εσένα Κυριακή
που είναι πάντα δύσκολη.»

Κική Δημουλά

***

Πάλι μια Κυριακή στενάζει μέσ’ στο κρύο
είναι του στήθους η μεγάλη παγωνιά
η φεγγερή μου ανάσα
όπως ο γαλανός καρπός βοά σ’ έν’ άδειο καλοκαίρι.
Πάλι μια Κυριακή με φέρνει ώς το θάνατο
γυρίζω δύσκολα τη μνήμη
κι αν ποθώ τ’ αστέρια δεν έχω τη χαρά
του σκοτεινού βαθειάν ελπίδα τώρα.
Γι’ αυτό στενάζει μέσ’ στην Κυριακή
μονάχη της η δύναμή μου

Νίκος Καρούζος

***

Σήμερα είναι Κυριακή
Για πρώτη φορά με άφησαν σήμερα και βγήκα στη λιακάδα
Δε μου ‘τυχε ποτέ σε όλη τη ζωή μου
Να μείνω έτσι ακίνητος κοιτάζοντας ψηλά τον ουρανό
Και ν’ απορώ που είναι τόσο μακριά μου
Τόσο γαλάζιος, τόσο απέραντος
Έκατσα κατάχαμα γεμάτος σεβασμό
Κι ακούμπησα την πλάτη στον ασβεστωμένο τοίχο.
Και τούτη τη στιγμή δε μπαίνει ζήτημα
Να ριχτώ στα κύματα, μήτε με νοιάζουν οι αγώνες
Μήτε που σκέφτομαι καθόλου τη λευτεριά και τη γυναίκα.
Η γη, ο ήλιος, κι εγώ μέσα στον ήλιο ευτυχισμένος.

Ναζίμ Χικμέτ

***

Σ’ εσένα αφήνω τα ρούχα μου,
τα ποιήματά μου, τα παπούτσια μου.
Την Κυριακή να τα φοράς. 

          Γιάννης Ρίτσος

***

«Κυριακή. Θε μου σ’ ευχαριστούμε
Δέξου μας σαν πρόβατα στην αγκαλιά σου απολωλότα
Πολύ αμαρτήσαμε Κύριε, πολύ αδικήσαμε
Σαν άπιστοι θρηνούμε για τα επίγεια αγαθά μας
Λησμονήσαμε την αιωνίαν Άνοιξη του Παραδείσου
Στον Οίκο σου δεόμεθα συγχωρηθήναι ημάς
Σήμερα Κυριακή τας εντολάς σου ενθυμούμενοι
Μη μας εγκαταλείψεις Θε μου, εις το σκότος της αβύσσου.

(Άλλωστε, λίαν προσφάτως, προσεφέραμεν
Εις αρμοδίων εντολάς υπείκοντες,
Τον οβολόν μας διά την αναστήλωσιν του Ιερού Ναού Σου).»

Μ. Αναγνωστάκης

***

Έβρεχε,
έβρεχε πολύ
κι είχε βουλιάξει η ψυχή
στην υγρασία.
ακόμη μια χαμένη Κυριακή,
εδώ, στην επαρχία.

Xρίστος Λάσκαρης

***

Κυριακή.
Χωρίς σκοπό γυρίζομε.
Στην εξοχή, δε μας αφήνει η πολιτεία
να ξαλαφρώσομε το βήμα μας.
Δεν έχομε πια τίποτα να κάνομε
κλεισμένα μαγαζιά
κλεισμένα τα επαγγελματικά Γραφεία
κλεισμένη η πόρτα του παραμυθιού,
να τελειώσει μια μεγάλη ημέρα περιμένομε
για να νυχτώσει και να ξημερώσει
να δούμε κάποιο πρόσωπο γνωστό
ν’ ακούσομε μια γνώριμη ομιλία
μονότονη, αγαπημένη, καθημερινή
που τόσο χρειαζόμαστε να μας ανανεώσει…
Κυριακή.
Τελεία και παύλα.
Όνειρο κλεισμένο πάντοτε κι απόρθητο!

Νίκος Παππάς

***

«Πώς να τολμήσω λοιπόν να σου υπενθυμίσω
τις Κυριακές που περάσαμε μαζί
εφόσον επακολούθησαν Δευτέρες;»

Μάριος Μακρίδης