Φωτογραφικό οδοιπορικό στο Siret, στο πλευρό των ανθρώπων που εκτοπίζονται από την Ουκρανία αναζητώντας ασφάλεια μακριά από τα πυρά του πολέμου

Στη συνοριακή διέλευση Ουκρανίας-Ρουμανίας στο Siret, μόλις 2 χιλιόμετρα από την πολύπαθη Ουκρανία, έχει στηθεί το camp φιλοξενίας που έχει υποδεχτεί περισσότερους από 500.000 πρόσφυγες από την αρχή του πολέμου.

Tο camp, λειτουργεί όλο το 24ωρο παρέχοντας καλομαγειρεμένο φαγητό, ροφήματα, φάρμακα, παιχνίδια, κουβέρτες, ζεστά ρούχα και χαμόγελα, που αποτελούν την αμεσότερη έκφραση αλληλεγγύης.

Σκηνές και containers με ράντζα, κουβέρτες και σόμπες δίνουν μια προσωρινή λύση για τους πρόσφυγες που φτάνουν ως το Siret, χωρίς να έχουν ιδέα για το πως και προς τα που να μετακινηθούν. Επιπλέον, δεν είναι λίγοι εκείνοι που μένουν μόνο για λίγο προσπαθώντας να συνδεθούν με συγγενείς και φίλους σε άλλες χώρες προκειμένου να συνεχίσουν το ταξίδι τους.

Η αλληλεγγύη εδώ περισσεύει. Κοινωνικές κουζίνες, ανθρωπιστικές οργανώσεις, τμήματα του Ερυθρού Σταυρού από την Ελλάδα και την Ιταλία, οι Έλληνες Γιατροί του Κόσμου και ένα πλήθος εθελοντών κυριολεκτικά από όλα τα μέρη του κόσμου, εργάζονται σκληρά μέρα και νύχτα για να δημιουργήσαν μία ζεστή αγκαλιά για τις γυναίκες, τα παιδιά και τους ηλικιωμένους που περνούν καθημερινά τα σύνορα αναζητώντας ασφάλεια και ζεστασιά.

Η Πυροσβεστική υπηρεσία της Ρουμανίας, διαθέτοντας υπερσύγχρονα mini busses, μεταφέρει τους ανθρώπους με ασφάλεια σε παρακείμενα camps που έχουν στηθεί στην ευρύτερη περιοχή του Siret. Τόσο οι πυροσβέστες όσο και η τοπική αστυνομία αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση για την φιλική συμπεριφορά τους απέναντι σε όλους, προσπαθώντας να διευκολύνουν το έργο μας με κάθε τρόπο.

Καταγράφοντας, ως μέλος της ανθρωπιστικής αποστολής της κοινωνικής κουζίνας «Ο άλλος άνθρωπος», τα όσα συμβαίνουν την τελευταία εβδομάδα στο Siret, σύντομα συνειδητοποίησα πως καμία ξένη γλώσσα δεν θα με βοηθούσε εδώ.

Πέρα από κάθε γλώσσα και θρησκεία, ηλικία και πεποίθηση, το να βρεθείς εδώ, εμπεριέχει μόνο μια προϋπόθεση. Να θέλεις να προσφέρεις. Όπως μπορείς και με ό,τι έχεις.

Η μετάβαση από το «εγώ» στο «εμείς», η ανιδιοτελής προσφορά και η αγάπη προς τον συνάνθρωπο, βρίσκει εδώ ουσιαστική υπόσταση. Τα κλάματα των μικρών παιδιών μεταλλάσσονται γρήγορα σε πλατιά χαμόγελα μόλις τους προσφέρεις ένα λούτρινο αρκουδάκι ή ένα χυμό.

Με το τελευταίο ηλιοβασίλεμα να βρίσκει την αποστολή έτοιμη να αφήσει το camp, η κούραση , το κρύο και η απουσία των ανέσεων της καθημερινότητας μας, δεν είναι παρά μόνο μια λεπτομέρεια σε σύγκριση με την αίσθηση της πληρότητας που μας χάρισε απλόχερα αυτή η εμπειρία.

Οι αποστολές των εθελοντών στην Ελλάδα όμως δεν τελειώνουν εδώ, καθώς πολλές παρόμοιες πρωτοβουλίες προετοιμάζονται και θα προετοιμάζονται. Αρκεί μονάχα μια απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο έτσι ώστε όλοι να πάρουμε πληροφορίες για αυτές, συμμετέχοντας με όποιον τρόπο μπορεί ο καθένας. Ακόμη και ένα παιχνίδι ή ένα κουτί φάρμακα, είναι αναγκαίο για αυτούς τους συνανθρώπους μας που έτσι ξαφνικά βιώνουν αυτή την τραγική εμπειρία.

Επιμέλεια – photos: Sotiris Zisidis | Szisidis|photography