Ελάχιστοι μας διαβάζουν
ελάχιστοι ξέρουν τη γλώσσα μας
μένουμε αδικαίωτοι κι αχειροκρότητοι
σ’ αυτή τη μακρινή γωνιά
όμως αντισταθμίζει που γράφουμε ελληνικά

Κώστας Μόντης

Η 9η Φεβρουαρίου, ημέρα μνήμης του εθνικού ποιητή Διονυσίου Σολωμού, έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας επιδιώκοντας την ανάδειξη του ρόλου που διαδραμάτισε η ελληνική γλώσσα ανά τους αιώνες, συμβάλλοντας ουσιαστικά στην εδραίωση τόσο του ευρωπαϊκού όσο και του παγκόσμιου πολιτισμού. Η ελληνική γλώσσα κατά την αρχαιότητα υπήρξε φορέας μορφοποίησης και μεταβίβασης σημαντικών επιστημονικών θεωριών, φιλοσοφικών θεωρήσεων και λογοτεχνικών κειμένων. Με το πέρασμα των αιώνων υπήρξε καθοριστική η συμβολή της ως μέσο διάδοσης του ελληνικού πολιτισμού και επιβιώνει ως τις μέρες μας, στη νεότερη εκδοχή της, ως μια από τις μακροβιότερες ζωντανές γλώσσες παγκοσμίως.

Η ελληνική γλώσσα, που στη σημερινή εποχή κακοποιείται βάναυσα, έχασε την τεράστια σημασία της και τον πλούτο της. Δεν χρειάζεται κάποιος να είναι φιλόλογος για να αντιληφθεί την κακοποίηση της ελληνικής γλώσσας και την απόλυτα λανθασμένη χρήση της, ιδίως από τη νεολαία.

Τα περιβόητα Greeklish, δηλαδή οι ελληνικές λέξεις που γράφονται με λατινικούς χαρακτήρες, κερδίζουν συνεχώς έδαφος. Οι συνομιλίες μας στο διαδίκτυο και στα κινητά τηλέφωνα, μετατρέπουν την ανεξάντλητη ελληνική γλώσσα σε μια μεταλλαγμένη ως παραμορφωμένη «διάλεκτο». Καθημερινές εκφράσεις έχουν μετατραπεί σε σύμβολα για χάρη της ταχύτητας και του νέου σύγχρονου τρόπου επικοινωνίας.

Δυστυχώς,  η κωδικοποιημένη επικοινωνία άρχισε πλέον να φαίνεται και στον προφορικό λόγο. Βαριόμαστε να γράψουμε, βαριόμαστε να διαβάσουμε, βαριόμαστε και να μιλήσουμε. Δεν  μάθαμε να αγαπάμε τη γλώσσα μας.

Σύμφωνα με την Γαλλίδα ακαδημαϊκό και Ελληνίστρια Jacqueline de Romilly «αν η Ελλάδα ζητούσε να αφαιρέσουμε από την γλώσσα μας τις ελληνικές λέξεις που μας δάνεισε, ο δυτικός πολιτισμός θα κατέρρεε».