«Σκληρή η αλήθεια, σαν αλέτρι.»

Στις 12 Ιουλίου του 1904, γεννήθηκε στο Παράλ της Χιλής ο Ρικάρδο Νεφταλί Ρέγιες Μπασοάλτο, όπως ήταν το κανονικό του όνομα, γνωστός σε όλους ως Πάμπλο Νερούδα.

Ο Χιλιανός ποιητής και διπλωμάτης Pablo Neruda είναι ο πιο πολυδιαβασμένος ισπανόφωνος ποιητής, με έργο μεγάλων διαστάσεων, τόσο σε όγκο όσο και σε ποιότητα.

Το 1971 του απονεμήθηκε το Νόμπελ Λογοτεχνίας, γεγονός που ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων λόγω της πολιτικής του δραστηριότητας και των κομμουνιστικών του πεποιθήσεων. Πέθανε το 1973 υποκύπτοντας στον καρκίνο, με την κηδεία του να γίνεται η πρώτη δημόσια διαμαρτυρία κατά της στρατιωτικής δικτατορίας της Χιλής.

Τον Απρίλιο του 2013, 40 χρόνια μετά το θάνατό του, έγινε εκταφή της σορού του, με σκοπό να διερευνηθεί αν είχε πέσει θύμα δολοφονικής επίθεσης με δηλητήριο από πράκτορες του δικτατορικού καθεστώτος που κυβερνούσε τη Χιλή κατά το θάνατό του. Τα πρόσφατα πορίσματα δείχνουν ότι ο καρκίνος που είχε δεν βρισκόταν σε στάδιο που θα μπορούσε να τον σκοτώσει, όμως ακόμα δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία για τον πραγματικό λόγο του θανάτου του.

Στη χώρα μας έγινε ευρύτερα γνωστός στα μέσα της δεκαετίας του ‘70, όχι μόνο για τους πολιτικούς του αγώνες μέσα από τις γραμμές του Κομμουνιστικού Κόμματος Χιλής, αλλά και από τη μελοποίηση ποιημάτων του από τον Μίκη Θεοδωράκη.

Στο έργο του, ο Pablo Neruda ύμνησε την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, την ελευθερία και τον έρωτα. Η κριτική τον αποκάλεσε «Πικάσο της Ποίησης».

Οι στίχοι των ποιημάτων του, μας συγκινούν μέχρι σήμερα:

«Σ’ αγαπώ μη γνωρίζοντας πώς, από πού και πότε, σ’ αγαπώ στα ίσια, δίχως πρόβλημα ή περηφάνια: σ’ αγαπώ έτσι γιατί δεν ξέρω σε άλλο τρόπο»

«Σκληρή η αλήθεια, σαν αλέτρι.»

«Αργοπεθαίνει όποιος δεν «αναποδογυρίζει το τραπέζι» όταν δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του, όποιος δεν ρισκάρει τη σιγουριά του, για την αβεβαιότητα του να τρέξεις πίσω από ένα όνειρο, όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του, έστω για μια φορά στη ζωή του, να ξεγλιστρήσει απ’ τις πάνσοφες συμβουλές»

«Δεν ξέρω οι άλλοι πώς αγαπούν, δεν ξέρω πώς αγαπήθηκαν άλλοτε, εγώ σε κοιτάζω και σε ερωτεύομαι, κι έτσι ζω»

«Όλα τα μονοπάτια οδηγούν στον ίδιο στόχο: Να εκφράσουμε στους άλλους αυτό που είμαστε.»

«Έχω για τη ζωή μιαν αντίληψη δραματική και ρομαντική. Ο, τι δεν αγγίζει βαθιά την ευαισθησία μου δεν με ενδιαφέρει.»

«Μπορείς να κόψεις όλα τα λουλούδια, αλλά δεν μπορείς να εμποδίσεις την Άνοιξη να ‘ρθει.»

«Πάρε μου το ψωμί, αν θέλεις,
πάρε μου τον αέρα, αλλά
μη μου παίρνεις το γέλιο σου.»

«Σ’ αγαπώ καθώς κάποιο φυτό που δεν ανθίζει,
μα που μέσα του κρύβει το λουλουδόφως όλο,
και ζει απ’ τον έρωτά σου σκοτεινό στο κορμί μου
τ’ άρωμα που σφιγμένο μ’ ανέβηκε απ’ το χώμα.»