Με τους στίχους του, ύμνησε όσο κανείς άλλος την ομορφιά της Ελλάδας
Γεννήθηκε στις 2 Νοεμβρίου του 1911 στο Ηράκλειο της Κρήτης και το πραγματικό επίθετό του ήταν Αλεπουδέλης. Όπως ο ίδιος διηγήθηκε σε συνέντευξη του, ” Ήθελα κάποιο ψευδώνυμο, δεν ήθελα να υπάρχει το πραγματικό μου όνομα. Και επειδή πάντοτε οι λέξεις που άρχιζαν από «ελ», έψιλον και λάμδα, μου ασκούσαν μια μαγεία – είτε γιατί ήταν η Ελλάδα, είτε η ελπίδα, είτε μια Ελένη που ήμουν τότε ερωτευμένος, η ελευθερία, όλες αυτές που αρχίζουν από «ελ» – σκέφτηκα να το αρχίσω έτσι. Κατόπιν ήταν το γράμμα ύψιλον, που για μένα είναι το πιο ελληνικό γράμμα. Και έβαλα μετά το λάμδα, το ύψιλον. Δεν χρειαζόταν λοιπόν, παρά να βάλω μια κατάληξη που να είναι και λίγο αρχαιοπρεπής αν θέλετε –ύτης και έτσι ενώ στην αρχή έψαχνα να βάλω κάτι μεταξύ του «ελ» και του «της», έβαλα το ύψιλον και βγήκε το «Ελύτης»….”
Ποιητικές συλλογές, δοκίμια, πεζά, πίνακες, μεταφράσεις, δεκάδες μελοποιημένα έργα του και το Νόμπελ λογοτεχνίας το 1979.
Στο έργο του εκφράζονται κυρίως η αγάπη για τον Ελληνισμό και την παράδοση και συνήθως απείχε από την πολιτική και τις ιδεολογίες. Ο Οδυσσέας Ελύτης αποτέλεσε έναν από τους τελευταίους εκπροσώπους της λογοτεχνικής γενιάς του ’30, ένα από τα χαρακτηριστικά της οποίας υπήρξε το ιδεολογικό δίλημμα ανάμεσα στην ελληνική παράδοση και τον ευρωπαϊκό μοντερνισμό. Επηρεάστηκε από τον υπερρεαλισμό και δανείστηκε στοιχεία του, τα οποία ωστόσο διαμόρφωσε σύμφωνα με το προσωπικό του ποιητικό στυλ, άρρηκτα συνδεδεμένο με το λυρικό στοιχείο και την ελληνική λαϊκή παράδοση.
Τελευταία σύντροφος της ζωής του, ήταν η ποιήτρια Ιουλίτα Ηλιοπούλου, που ήταν και η κληρονόμος των πνευματικών δικαιωμάτων του έργου του ενώ ο ίδιος είχε επιλέξει η προσωπική του ζωή να μην απασχολεί τα φώτα της δημοσιότητας.
Ο Ελύτης “έφυγε” στις 18 Μαρτίου του 1996 στο διαμέρισμα του στη Σκουφά.
Ποιος μιλεί στα νερά και ποιος κλαίει – ακούς;
Ποιος γυρεύει τον άλλο, ποιος φωνάζει – ακούς;
Είμ’ εγώ που φωνάζω κι είμ’ εγώ που κλαίω, μ’ ακούς
Σ΄αγαπώ, σ’ αγαπώ, μ’ ακούς.
Επιμέλεια : Anna Efthimiadou
