“Iδανικός κι ανάξιος εραστής των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων”

Ο Νίκος Καββαδίας γεννήθηκε στις 11 Ιανουαρίου του 1910 σε μια μικρή πόλη της Μαντζουρίας από Κεφαλλονίτες γονείς. Η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στον Πειραιά όταν αυτός πήγαινε στο Δημοτικό όπου και ολοκλήρωσε τη βασική του εκπαίδευση. Το 1928 έδωσε εξετάσεις στην ιατρική την οποία όμως δεν κατάφερε να παρακολουθήσει καθώς μια βαριά αρρώστια του πατέρα του, τον ανάγκασε να δουλέψει. Μπάρκαρε για πρώτη φορά το 1929 και το 1939 πήρε το δίπλωμα του ασυρματιστή. Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος τον οδήγησε στο Αλβανικό μέτωπο και τον κράτησε μακριά από τις θάλασσες σε όλη την περίοδο της κατοχής. Μπάρκαρε ξανά το 1944 και δε σταμάτησε να ταξιδεύει κυρίως με φορτηγά πλοία, μέχρι το θάνατό του το 1975.

Ο Καββαδίας δεν ήταν λόγιος ούτε άνθρωπος των γραμμάτων. Η ποίησή του, βαθιά ανθρώπινη αλλά και επαναστατική, θυμίζει εξομολόγηση, παράκληση, ευχή μα και κατάρα.
Ήταν ένας γνήσια βιωματικός ποιητής και ο λόγος του, μοναδικής ψυχικής ακεραιότητας.

Βασικοί άξονες του έργου του Καββαδία, ο άνθρωπος με τη μορφή του ναυτικού, η συναδελφικότητα, οι δεσμοί μεταξύ ανθρώπων που έχουν μοιραστεί εμπειρίες ζωής.  Ο Καββαδίας υπήρξε επίσης βαθιά ερωτικός, με έναν αρχέγονο και αληθινό τρόπο.  Έγραψε για τις γυναίκες που συνάντησε στα ταξίδια του στις γωνίες του κόσμου προσπαθώντας μέσα από τους στίχους του να τις αποκαταστήσει απέναντι στην κοινωνία. Τέλος, σταθερή αξία στο έργο του, η μάνα, σημείο αναφοράς των ναυτικών.

Οι λέξεις που χρησιμοποίησε είναι δύσκολες και συχνά άγνωστες, τα τοπωνύμια πολλά, μακρινά και ξένα.  Ωστόσο η ποίηση του, αγγίζει τους αναγνώστες που δεν έχουν ταξιδέψει και τους μετατρέπει σε συνταξιδιώτες. Ο Καββαδίας επικοινωνεί με τον κάθε ένα από εμάς, μέσα από τους στίχους του και μας ταξιδεύει στα μαγικά μέρη που ο ίδιος είδε.

Τον Δεκέμβριο του 1974 επέστρεψε από το τελευταίο του ταξίδι και  ξεκίνησε τις προετοιμασίες για την έκδοση της τρίτης ποιητικής συλλογής του, την οποία όμως δεν πρόλαβε να δει τυπωμένη. Πέθανε ξαφνικά στις 10 Φεβρουαρίου του 1975, από εγκεφαλικό επεισόδιο.

Τρία χρόνια μετά το θάνατό του, κάποια από τα ποιήματά του μελοποιήθηκαν από τον Θάνο Μικρούτσικο, στο δίσκο «Σταυρός του Νότου». Μέσω αυτών των τραγουδιών, και άλλων που ακολούθησαν, ο Νίκος Καββαδίας έγινε γνωστός στο ευρύτερο κοινό.

Το έργο του αποτελείται από τις ποιητικές συλλογές “Μαραμπού” (1933), “Πούσι” (1947) και “Τραβέρσο” (1975), το σύντομο μυθιστόρημα “Βάρδια” (1954) και τα μικρά πεζά “Λι” και “Του πολέμου/Στο άλογό μου” που κυκλοφόρησαν το 1987.