Τα ξημερώματα έφυγε από τη ζωή ο τραγουδιστής Χρήστος Κυριαζής σε ηλικία 68 ετών. Ο ερμηνευτής έδινε μάχη με τον καρκίνο το τελευταίο διάστημα

«Όταν έχεις χαρά, δεν γράφεις, αλλά ζεις. Οι εικόνες έρχονται όταν είσαι μόνος σου, βάζεις κάτι να πιεις και σκέφτεσαι. Ελάχιστα κομμάτια μου είναι χαρούμενα. Τα περισσότερα είναι νταρκίλα, ενώ συχνά  αναφέρω ποτά. Δεν έπινα ποτέ πολύ. Το παράκανα μόνο σε ιδιαίτερες στιγμές, όπως όταν έχασα τη μάνα μου. Ξέφυγα γιατί δεν είχα αλλού βοήθεια. Λένε ότι το αλκοόλ είναι νερό ανακατωμένο με ζωή. Βάζω ένα ποτό όταν γιορτάζω, βάζω ένα όταν είμαι χάλια και βάζω ένα μπας και γίνει κάτι».

Σε ηλικία 12 ετών πήρε δώρο μία Fender Telecaster από τον πατέρα του. Πέντε χρόνια μετά, έπαιζε με ένα μικρό rock συγκρότημα σε καφετέριες και ζαχαροπλαστεία.

Δημιουργός και μέλος του Συγκροτήματος «Πρόκες» (1972) και προηγουμένως, των Συγκροτημάτων «Mirabilis Zalapa» και «What a pity».

Ο Χρήστος Κυριαζής δημιουργεί γκρουπάκια και παίζει σε κινηματογράφους και γνωστά στέκια του Πειραιά. Με τις Πρόκες συχνάζουν στο ιστορικό Fontana και παίζουν support στην θρυλική συναυλία των Socrates στο Σπόρτινγκ.

Ο ίδιος θυμάται ότι «Παρόλο που είχε χιλιάδες κόσμου, όση ώρα παίζαμε είχε απόλυτη ησυχία. Σκέφτηκα ότι θα μας πετούσαν ντομάτες, αλλά μόλις τελειώσαμε ακούστηκε ένα απίστευτο χειροκρότημα. Πρόσεχαν όλοι τους στίχους».

Ακολούθησαν προσωπικοί του δίσκοι στη Lyra όπου ξεχώρισε με την ιδιαίτερη φωνή του το «Έλα μωράκι» και η πρώτη εκτέλεση από το «Βράδυ Σαββάτου», κομμάτι που συμπεριέλαβε το 1992 ο Βασίλης Παπακωνστναντίνου σε μια νέα εκτέλεση στο δίσκο «Σφεντόνα» με την προσθήκη ενός ρεφρέν.

Απέρριπτε συνεργασίες και χρυσά συμβόλαια επειδή δεν τον γέμιζαν και προτιμούσε να ζει με τα απαραίτητα αρκεί να είναι καλά η ψυχή του.

Ο δίσκος που φέρει τον τίτλο της μεγάλης επιτυχίας του «Μου θυμίζεις τη μάνα μου» (1992) έγινε «πλατινένιος», ξεπερνώντας τις 125.000 αντίτυπα.