Ιδιαίτερα συχνό φαινόμενο σε ασθενείς με Χασιμότο, οι αιματολογικές εξετάσεις να βρίσκονται εντός των φυσιολογικών ορίων, ωστόσο οι ίδιοι να μην αισθάνονται καλά
Τα πιο συχνά προβλήματα που ταλαιπωρούν τους ασθενείς με θυρεοειδίτιδα Χασιμότο είναι:
1. Κόπωση και χαμηλή ενέργεια, επηρεάζουν την καθημερινότητα και συχνά κάνουν το άτομο να νιώθει ότι δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις της ζωής. Μια από τις βασικές λειτουργίες του θυρεοειδή είναι η ρύθμιση του μεταβολισμού και των επιπέδων ενέργειας. Ελλείψεις σε βιταμίνες (D, σύμπλεγμα Β, Κ2), μεταλλικά στοιχεία (μαγνήσιο, σελήνιο, ψευδάργυρος), αντιοξειδωτικά, απορυθμίζουν τη λειτουργία του ορμονικού συστήματος και του θυρεοειδή και μειώνουν το μεταβολισμό και την απόδοση του οργανισμού σε ενέργεια.
2. Αύξηση του σωματικού βάρους, με σημαντική δυσκολία απώλειας παρά τις ειλικρινείς και συνεχείς προσπάθειες. Η αντίσταση στην ινσουλίνη και ο χαμηλός μεταβολισμός, οδηγούν στη συσσώρευση σπλαχνικού λίπους και την αύξηση του σωματικού βάρους.
3. Διαταραχές στη λειτουργία του εντέρου. Δυσκοιλιότητα, αργή πέψη και φουσκώματα είναι τα πιο κοινά συμπτώματα. Οφείλονται σε αλλοίωση του εντερικού μικροβιώματος και διαταραχές στην κινητικότητα του εντέρου και της χολής. Στους ασθενείς με δυσλειτουργία του θυρεοειδή, συχνά συνυπάρχουν και διαταραχές στη λειτουργία της χοληδόχου κύστης, που συμμετέχει στην πέψη του λίπους. Η χολή παράγεται στο συκώτι και είναι απαραίτητη στην ενεργοποίηση των θυρεοειδικών ορμονών.
4. Διαταραχές της διάθεσης. Ο ασθενής μπορεί να νιώθει μελαγχολία και κακή διάθεση, που συχνά είναι δυσανάλογες των καταστάσεων που βιώνει στην καθημερινότητα του. Η μελαγχολία μπορεί να εναλλάσσεται με έντονο εκνευρισμό, που συνδέεται και με τη χρόνια έλλειψη ενέργειας, επηρεάζοντας τις σχέσεις και την κοινωνική ζωή του ασθενούς. Οι μεταβολικές διαταραχές και οι ελλείψεις του οργανισμού που συνυπάρχουν στους ασθενείς με Hashimoto, επηρεάζουν τη λειτουργία του νευρικού και του ορμονικού συστήματος και έχουν σημαντική αρνητική επίπτωση στη διάθεση.
5. Απώλεια μνήμης και μειωμένη πνευματική διαύγεια. Ο θυρεοειδής ρυθμίζει μεταξύ άλλων συστημάτων και τη λειτουργία του νευρικού συστήματος. Επιπρόσθετα οι διαταραχές στο μικροβίωμα, οι μεταβολικές διαταραχές και οι ελλείψεις που συνυπάρχουν στη νόσο του Χασιμότο, επιδρούν αρνητικά και στις πνευματικές λειτουργίες.
6. Διάχυτοι πόνοι στους μύες και στις αρθρώσεις. Ο υποθυρεοειδισμός, η αντίσταση στην ινσουλίνη και οι ελλείψεις σε βιταμίνες, μεταλλικά στοιχεία και αντιφλεγμονώδη μικροθρεπτικά συστατικά, δυσχεραίνουν την ικανότητα επούλωσης του οργανισμού, στους ασθενείς με νόσο του Χασιμότο και οδηγούν σε χρόνια φλεγμονή.
Τα παραπάνω συμπτώματα επηρεάζουν σημαντικά την καθημερινότητα μεγάλου αριθμού ασθενών με νόσο του Χασιμότο. Είναι κοινό μάλιστα, οι ασθενείς σταδιακά να «συνηθίζουν» την ύπαρξη των συμπτωμάτων και να σταματούν να τα παρατηρούν, θεωρώντας ότι αυτή είναι η «φυσιολογική» ροή της ζωής.
Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι ελλείψεις του οργανισμού και οι μεταβολικές διαταραχές, όπως η αντίσταση στην ινσουλίνη, παραμένουν και διαταράσσουν τη λειτουργία του οργανισμού συνολικά.
Η νόσος του Χασιμότο είναι το πιο κοινό αυτοάνοσο νόσημα. Εκδηλώνεται όταν το ανοσοποιητικό σύστημα λανθασμένα επιτίθεται στο θυρεοειδή αδένα. Η σταδιακή καταστροφή του αδένα από το ανοσοποιητικό, συνήθως σε διάστημα ετών, οδηγεί τελικά σε υποθυρεοειδισμό.
Υπάρχουν τέσσερις κεντρικοί παράγοντες που συντείνουν στην εμφάνιση της συγκεκριμένης νόσου:
- Χαμηλός μεταβολισμός (λόγω οξείδωσης και ελλείψεων σε βιταμίνες και άλλα στοιχεία)
- Αντίσταση στην ινσουλίνη
- Έλλειψη βιταμίνης D3 και μικροθρεπτικών στοιχείων
- Ψυχογενές στρες
Οι παραπάνω τέσσερις παράγοντες, επηρεάζουν αρνητικά τη λειτουργία των θυρεοειδικών κυττάρων. Επιδρώντας για μεγάλα χρονικά διαστήματα, αλλοιώνουν τη σύσταση και τη μορφολογία των κυττάρων του θυρεοειδούς και απορρυθμίζουν τη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος. Επιπλέον, τα συμπτώματα μπορούν να παραμείνουν, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό και μετά τη ρύθμιση του υποθυρεοειδισμού με φαρμακευτική αγωγή.
Για την ουσιαστική βελτίωση της κλινικής εικόνας, η αντιμετώπιση της νόσου του Χασιμότο πρέπει να περιλαμβάνει, μαζί με τη ρύθμιση των θυρεοειδικών ορμονών, τον εντοπισμό και τη διόρθωση των ελλείψεων και των μεταβολικών διαταραχών που τη συνοδεύουν.
Καθώς οριακές ελλείψεις του οργανισμού σε μικροθρεπτικά συστατικά, συσσωρεύονται σταδιακά στο χρόνο και οδηγούν σε νόσο, χρειάζεται χρόνος και προσπάθεια για τη διόρθωση τους.
Σε διαφορετική περίπτωση, εάν δε διαχειριστούν οι ελλείψεις και οι μεταβολικές διαταραχές που εμπλέκονται στην ανάπτυξη της νόσου, η πορεία της προχωρά σε σταθερή και σταδιακή επιδείνωση μέσα από εξάρσεις και υφέσεις, επιβαρύνοντας την καθημερινότητα και την κατάσταση υγείας του ασθενή.
Η σύγχρονη αντιμετώπιση της νόσου του Χασιμότο επικεντρώνεται στην αποκατάσταση των παραπάνω διαταραχών, με τον εντοπισμό και τη διόρθωση των ελλείψεων και των μεταβολικών διαταραχών που οδήγησαν στην ανάπτυξη της νόσου, ώστε να διατηρηθεί η βέλτιστη μεταβολική κατάσταση του οργανισμού.
Συνήθως απαιτούνται 6-8 μήνες για την επίτευξη μιας σημαντικής αλλαγής, ένα έτος για να σταθεροποιηθεί ο οργανισμός σε ένα καλύτερο επίπεδο λειτουργίας και δύο χρόνια για την επίτευξη των βέλτιστων αποτελεσμάτων.
Καθώς διορθώνονται οι αποκλίσεις από την ιδανική κατάσταση λειτουργίας, το σώμα ενεργοποιεί και πάλι τις φυσιολογικές μεταβολικές διεργασίες και εμφανίζει διαφορετικές ανάγκες. Η ταχύτερη δυνατή παρέμβαση για την αποκατάσταση των παραπάνω, με στόχο την αναστολή της εξέλιξης της νόσου, είναι ζωτικής σημασίας.
